De ontspannende kracht van LEGO sets in de praktijk
Dagboek van een volwassen LEGO bouwer
Wanneer je een LEGO set hebt opgebouwd, voel je niet alleen blijdschap wanneer het klaar is: ook het bouwen zelf is een weldadig proces waarbij je eventjes kunt ontsnappen aan het drukke bestaan. Hoe werkt dat in de praktijk, die joyful focus van het LEGO bouwproces? Onze redacteur nam de proef op de som en vertelt over zijn bouwervaringen met een Boba Fett-helm en een wereldkaart in LEGO stenen.
1.Het begint al bij de doos
Alleen al de kartonnen bouwdoos openen en de volledige inhoud eruit laten tuimelen, levert een flinke scheut van opwinding op. Veel volwassen LEGO bouwers hebben ook als kind heel wat bouwsets in elkaar geknutseld en zullen zich dit enthousiasme nog wel van hun kindertijd herinneren.
Alleen is er deze keer gewoon veel méér van dat: een gemiddelde LEGO bouwset voor volwassenen bevat toch al snel een paar duizend onderdelen, die meestal in meerdere genummerde zakjes uit de doos komen.
Ook het instructieboekje is wat dikker. Toen ik de LEGO set met de helm van premiejager Boba Fett uit Star Wars in elkaar begon te zetten, hield ik dat gevoel nog even vast door de foto’s op de verpakking van dichtbij te bekijken. De weg wordt lang maar prettig en het eindresultaat – dat weet ik nu al – is meer dan de moeite waard.
2.Ja, het LIJKT veel
Meteen word je ook bevangen door de overvloed aan stenen die je de volgende uren, dagen of misschien zelfs weken tot een afgewerkt bouwsel moet zien te bouwen.
Maar dat gaf bij ondergetekende in de eerste plaats een prettig gevoel: zeker bij de grotere bouwdozen, zoals de LEGO wereldkaart met meer dan 11.000 stenen, krijg je gelijk zin om orde te scheppen in de chaos. Bijvoorbeeld door alvast de stenen in dezelfde kleur bij elkaar te brengen.
3.De stenen tussen je vingers voelen
Tijd voor de volgende stap in je LEGO beleving: de zintuiglijke sensatie. Zowel bij de helm als bij de wereldkaart graaide ik na het openen van ieder zakje – ook in een kleine kom, om niets per ongeluk verloren te laten gaan op de vloer – eventjes in de massa van stenen, balken en andere onderdelen.
Zo hoopte ik het gevoel terug te krijgen dat ik als kind al had toen ik een grabbel deed in m’n kist met LEGO stenen. Het kwam meteen terug: eventjes kneep ik in de hoop stenen die ik had weggegrist om de hoeken van de stenen tussen m’n vingers te voelen. Ook het geluid dat ze maken wanneer ze terug bij de hoop worden gegooid is een markant nostalgische klank. Ik moet nog goed en wel beginnen en voel me nu al ontspannen.
4.Blijk van herkenning
En dan sla je het instructieboekje open en begin je te bouwen. De eerste paar pagina’s volg ik stelselmatig de aanwijzingen en ontwikkelt zich een onbestemd bouwsel. Bij de Boba Fett-helm begint het bij het dragende element, dat evenwel nauwelijks zichtbaar zal zijn bij het afgewerkte product: de achterkant van het hoofd, waarop straks twee panelen zullen worden geplakt. Na een dik uur bouwen, tekenen de contouren van de iconische helm zich af. Bij de wereldkaart zie ik, nadat ik twee verticale sets van vier vierkante panelen in elkaar schuif, alvast het Amerikaanse continent. Het motiveert me om nog verder te gaan. Al heb ik geen aansporing nodig om met individuele stappen in het plan bezig te zijn: ik ben geconcentreerd bezig en toch ontspant het me.
5.Ineens ben ik 2,5 uur verder
Gemerkt bij beide bouwsels: eens je gestart bent, verlies je alle besef van tijd. Ik bouw ze ‘s avonds na m’n werkuren en bij minstens twee van die sessies ontdek ik ineens dat het half elf ’s avonds is. Tijdens het bouwen voel ik ook geen enkele drang om vooruit te lopen op het schema: iedere genummerde stap in het instructieboekje geeft me plezier op zich. Ik leef in het moment.
6.De stenen roepen me
Na twee dagen ervaar ik iets vreemds op een moment waarop ik niet eens in de buurt van m’n project ben: tijdens een wandeling naar het station in Antwerpen, waar ik na een afspraak weer terugkeer naar m’n thuiskantoor, krijg ik ineens ontzettende zin om verder te bouwen aan m’n project. Dat gevoel houdt de komende dagen aan en zeker tijdens dagen waarop ik thuis werk, moet ik mezelf verzetten tegen de drang om even verder te bouwen. Tegen het einde van beide projecten eet ik ’s middags snel een boterham en spendeer ik een extra uur aan m’n LEGO bouwwerk.
7.Prettig om de bergen te zien slinken
Terwijl het eindresultaat meer en meer vorm krijgt, krimpt ook de berg LEGO onderdelen die ik in m’n kommetjes heb verzameld. Ook dat geeft voldoening: je krijgt, bij elke steen die je wegneemt en toevoegt aan het project, het gevoel dat het meer en meer vorm krijgt. Dat is de derde plezierige sensatie die LEGO bouwen me geeft: m’n geest is leeg, ik ben geconcentreerd én ik maak constant zichtbare vorderingen.
8.Ha, zó werkt dat!
Uiteindelijk houdt het ‘zware’ werk op. Maar de LEGO bouwdozen bevatten tal van details die tegen het einde nog moeten worden toegevoegd. Die lossen vaak een klein raadsel op waarmee ik tijdens het bouwen zat. Een bewegend element in de Boba Fett-helm bijvoorbeeld blijkt uiteindelijk te dienen om zijn vizier op te zetten, dat je boven zijn hoofd of voor zijn gezicht kunt draaien. Ook heeft de standaard waarop ik de helm zet een bedrukking met de naam van de premiejager erop. Het zijn finishing touches die ik ook bij de wereldkaart opmerk: er zitten een soort ‘punaises’ in de doos die je op de kaart kunt aanbrengen op locaties waar je ooit al eens geweest bent. Dat soort laatste details afwerken, doet je jezelf voelen als een kunstenaar die zijn laatste penseelstreken toevertrouwt aan zijn meesterwerk.
9.Tadaa!
En dan komt de laatste scheut plezier, die ook het langste duurt: je stalt je werkstuk uit. De wereldkaart hang ik aan de muur van m’n kantoor, in de plaats van een kitscherige ingekaderde poster van een schilderij dat daar al veel te lang hing. En de helm gaat op de meest zichtbare, centrale plank van m’n boekenkast. Het is tijd om even afstand te nemen en het werk van ver te bewonderen.
10.Spijt dat het voorbij is
Toen ik er uiteindelijk helemaal klaar mee was en het eindresultaat hing aan m’n muur of stond in m’n boekenkast, begon ik ook die vele uren bouwplezier te missen. Bezig zijn met de LEGO stenen, dat mis ik. Ik surf naar de LEGO website, op zoek naar een volgende bezigheid. Die Boba Fett-helm moet misschien gezelschap krijgen van die van The Mandalorian, Darth Vader of een stormtroeper. En die tong van The Rolling Stones lijkt precies in m’n interieur te passen. Het hele werk kan opnieuw beginnen. Mooi zo!